آنها که رفتند کاری حسینی کردند…
چکیده : پدر شهید غنیان در این مراسم با اشاره به اینکه آنها که رفتند کاری حسینی کردند، آنها که مانده اند باید کاری زینبی کنند وگرنه یزیدی اند، از درگاه خداوند متعال خواستار صبر و استقامت و شکیبایی شد.
مراسم بزرگداشت سالروز شهادت مهندس مصطفی غنیان با سخنرانی پدرش در مسجد نور تهران برگزار شد ه بود.
پدر شهید غنیان در این مراسم با اشاره به اینکه آنها که رفتند کاری حسینی کردند، آنها که مانده اند باید کاری زینبی کنند وگرنه یزیدی اند، از درگاه خداوند متعال خواستار صبر و استقامت و شکیبایی شد.
متن کامل سخنرانی این پدر شهید به شرح زیر است:
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
یا ایها الذین آمنوا استعینوا بالصبر والصلاه ان الله مع الصابرین
و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
ولنبلونکم بشیء من الخوف والجوع ونقص من الاموال والانفس والثمرات وبشر الصابرین
الذین اذا اصابتهم مصیبه قالوا انا لله وانا الیه راجعون
اولئک علیهم صلوات من ربهم ورحمه واولئک هم المهتدون
و صدق الله العلی العظیم
پرودگارا، ترا سپاس می گویم و نیکوترین درودهایم را بر ارواح مطهر حبیبت خاتم الانبیا و ولی و حجت برحقت علی مرتضی و صدیقه کبری فاطمه زهرا و یازده فرزند پاکش تا قطب عالم امکان مهدی موعود حجت ابن الحسن العسگری نثار می کنم با ذکر صلواتی بر محمد و آل محمد
پروردگارا، من در قلب کوچکم چیزی دارم که تو در عرش کبریایی ات نداری. من در قلبم ترا دارم ولی تو نمی توانی مثل خودت را پیدا کنی؛ لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد .
پروردگارا، تو خود فرمودی که بندگانت را می آزمایی، ولنبلونکم بشیء من الخوف والجوع ونقص من الاموال والانفس والثمرات
پروردگار عزیز من، مرا به سخت ترین روش آزمودی
در فاصله کمتر از ۵ دقیقه که پسرم مصطفی از من جدا شد، او را در حالیکه به مغزش گلوله خورده بود در روی پشت بام و در طبقه هشتم ساختمان غرق در خون در آغوشم افکندی، در آن حال به چهره خون آلود و مظلوم مصطفی نگریستم و ناخودآگاه فریاد زدم: و اذا الموء ده سئلت، بای ذنب قتلت
پسرم مصطفی به کدامین گناه کشته شدی؟
به خود آمدم. بی اختیار به یاد آقا و مولایم حسین افتادم. کجا؟ در کربلای سال ۶۱ هجری که نعش خون آلود علی اکبرش را در آغوش کشیده بود. بی اختیار با خود زمزمه کردم که لا یوم کیومک یا اباعبدالله
و با خود زمزمه کردم … که خدا ز آستان رضایم جدا نکند / من و جدایی از آن آستان، خدا نکند / ز دامن کرمش دست التجاء نکشم / گدای دامن صاحب کردم رها نکند.
پروردگارا، تو شاهد باش از امانتی که به من و مادرش سپرده بودی ۲۶ سال نگهداری کردیم و تا آنجا که در توانمان بود در تربیتش کوشیدیم که خداشناس و با ایمان و مردم دار و با عاطفه و با اخلاق بار آید که خوشبختانه چنین بود و چنین شد؛ و خود مصطفی این پذیرش را داشت.
او پسری متدین، فروتن، خوشرو، صمیمی، متواضع، مهربان و با اخلاق و به قول همه دوستانش با مرام بود و این لیاقت را داشت که در راه اسلام و قرآن و در راه حفظ استقلال این کشور و در راه آزادی ملت مسلمان و عزیز ایران در طبق اخلاص تنها سرمایه اش را که جانش بود، غریبانه نثار کند. روح بزرگ مصطفی در کالبدش نمی گنجید.
آری، حیف بود که مصطفی با آن خصوصیات اعتقادی و اخلاقی و جوششی که داشت به شکل دیگری از دنیا برود. او باید مظلومانه و معصومانه به گونه ای جانش را نثار کند که خون پاکش منشاء اثری باشد.
پسرم، مصطفی شهادت گوارایت باد.
آنها که رفتند کاری حسینی کردند، آنها که مانده اند باید کاری زینبی کنند و گرنه یزیدی اند.
رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه ومنهم من ینتظر وما بدلوا تبدیلا
و حال ای خدای من، ای خدای خوبم، ای معبود من و ای تنها ملجاء و پناه من، امانتی را که به ما سپرده بودی به خودت بازگرداندیم که انا لله و انا الیه راجعون
مصطفای عزیز، ما ترا مرده نمی پنداریم، که تو زنده ای و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
زنده را زنده نخوانند که مرگ از پی اوست / بلکه زنده ست شهیدی که حیاتش ز قفاست
پروردگارا به عظمت حسین بن علی، این پدر داغدیده،
به عظمت فاطمه زهرا، مادر داغدارش،
به آبروی ابوالفضل العباس برادران داغدیده اش
و به وجاهت زینب کبری، خواهر داغدارش زینب را
و همه اقوام و بستگان و دوستان مصیبت زده اش را صبر و استقامت و شکیبایی کرامت فرما و به آنچه صابران را وعده فرمودی، همه ما را برخوردار فرما که اولئک علیهم صلوات من ربهم ورحمه واولئک هم المهتدون.
یادآور می شود در این مراسم تعدادی از حضار در اعتراض به سخنان یکی از سخنرانان که شعارهای الله اکبر مردم را بر اثر تحریک رسانه های بیگانه تلقی کرد، فریاد الله اکبر سر دادند و وی ناگزیر بلافاصله به سخنانش پایان داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر